MARIJKE HENKENS

De mens en de natuur zijn de bronnen waardoor ik me vaak laat inspireren. Slachtoffers van de maatschappij, de ‘underdogs’, vergankelijkheid, verlies en respect vormen de centrale thema’s. De overvloed van gruwelijke beelden die de massamedia dagelijks op ons afsturen, lijken de mens haast immuun te maken hiervoor.

Mijn creaties zijn een uitlaatklep voor mezelf. Ik heb niet de behoefte om al het leed van de wereld te delen met iedereen. Soms wil ik erover vertellen als men ernaar vraagt, soms ook niet. Daarom krijgen de werken vaak geen titel, of een titel in het latijn.  Achter de schijnbaar decoratieve werken gaat vaak grote droefheid en onbegrip schuil als het gaat over de donkere kanten van de mensheid.

Ik werk meestal thema-gebonden: sculpturen, schilderijen, drukken, geschept papier en fotografisch werk… worden naast en door elkaar gebruikt. Ik werk graag in reeksen: het repetitief karakter van formaten, onderwerpen, creaties kunnen de emoties van een werk sterker maken.

Ik hou ervan om toeschouwers op een toegankelijke manier te betrekken bij mijn werk. Ze mogen het werk zelf interpreteren en erover fantaseren. Ik zal me nooit opdringen of mijn eigen verhaal vertellen, tenzij er uitdrukkelijk naar gevraagd wordt. Soms probeer ik de nieuwsgierigheid te prikkelen door aparte locaties te zoeken. Soms heb ik de mensen ook nodig bij de realisatie van een werk en laat ik ze deelnemen aan het proces. En soms wordt mijn huis mijn galerij en krijgen bezoekers de kans om te proeven van zelfgemaakte taarten om zo op een gezellige ongedwongen manier kennis te maken van kunst.